Zacznę od tego że w dźwięku cenię najbardziej te cechy które wywołują przyjemność słuchania a leżą one po stronie nazwał bym to organicznych cech dźwięku wymienił bym na to barwę, masę, fakturę. I są to dla mnie cechy konieczne by poczuć przyjemność, pozory istnienia, sugestywność. Natomiast cechy analityczne dzwięku pojmuję jako bardziej po stronie technicznej, są ważne ale drugorzędne po organicznych. Bodźcem jak i motywacją do kupna tego odtwarzacza były opinie jak i recenzja W. Pacuły. Stało się tak że odtwarzacz zamówiłem na aukcji i dotarł do mnie w ten sam dzień wraz z Arcam 23t a więc odtwarzaczem który na rynku wtórnym stoi z ceną kilkukrotnie wyżej. I była to fajna okazja do porównania, tylko który odtwarzacz jest tłem dla którego ? Z relacji cenowych nie powinno być wątpliwości, rynek wtórny lepiej definiuje wartość produktu niżeli pierwsza "sugestia" ceny pułkowej. I tu pozytywne zdziwienie ! :) choć być nie powinno po wcześniejszych opiniach, to jednak człowiek nie dowierza że sprzęt za ułamek ceny drugiego klocka gra od niego ogólnie lepiej. Taka sytuacja poddaje w wątpliwość ceny jako wyznacznika jakości i to ceny na rynku wtórnym, którego kształtuje konsument a nie producent. Spekulować można co wpływa na takie dysproporcje, nieadekwatne (mentalność). Przejdę do meritum. Słuchając klasyki na Arcam-ie 23t odnosi się wrażenie dużej ilości informacji dzwięku połączonych z precyzją, często wysoka rozdzielczość idzie w parze z rozjaśnieniem, arcam jest rozjaśniony lecz nie krzykliwy i nie za ostry, precyzyjny. Po przejściu na Philipsa zdumienie, ponieważ ilość inormacji jest większa, uwagę zaczynają zwracać dzwięki, których wcześniej na arcamie się nie słyszało, zdzwinie nie tyle ich ilością a tym że dzieje się to bez rozjaśnienia. W dodatku dzwięk jest bardziej miękki niż na arcamie, wyszlifowany na krańcach (w odczuciu szlachetniejszy) i wielobarwny. Barwy są zróżnicowane dużo bardziej niżeli na arcam-ie dla każdego instrumentu, ale też w samym instrumencie ! Dobrze słychać to na fortepianie czy też blachach. Do tego wszystkiego wchodzi faktura dzwięku. Połączenie wielobarwności z masą i fakturą daje dzwięk bardziej sugestywny a doszlifowanie dzwięku bez jego jakiejkolwiek ostrości, gładkość, przynosi przyjemność. Wokale są pełniejsze niżeli na arcamie i bardziej zróżnicowane w sobie, z większą masą (arcam chyba ma ogólnie w swojej linii dzwięku wokal mniej mięsisty, miałem doświadczenie z cd alpha 7) i gładkością. Nie we wszystkim Philips jest lepszy od arcama, gdyż ten posiada lepszą dynamikę, precyzję szczególnie na basie z wykopem, ogólnie to odtwarzacz z werwą . Philips daje przyjemność ze słuchania przy muzykalności nie tracąc przy tym na szczegółach a przy ich ilości nie ma rozjaśnienia ani ostrości lecz gładkość i szlachetność. Potrafi pogodzić te rzeczy ze sobą razem, tylko ciężko pogodzić się z jego niedocenieniem.. a to już rzuca światło na inne rzeczy i prowadzi do sceptycyzmu w audio zabawie. Pozytywem jest to że są rzeczy wielkie, za małe pieniądze.